Ruminacje a występowanie negatywnych i pozytywnych zmian potraumatycznych u osób chorych onkologicznie

Wśród uwarunkowań negatywnych i pozytywnych zmian potraumatycznych istotną rolę przypisuje się aktywności poznawczej, a szczególnie procesom ruminacji. Podjęte badania miały na celu ustalenie związku między ruminowaniem o świecie i własnej osobie (ruminacje dyspozycyjne), oraz ruminowaniem o doświadczonym negatywnym zdarzeniu, jakim była choroba nowotworowa, a potraumatycznym stresem i potraumatycznym wzrostem. Analizie poddano wyniki 60 osób w wieku 18–78 lat (M = 50,4, SD = 17,74) chorych na nowotwory złośliwe w obrębie twarzoczaszki. Większość badanych (68,3%) stanowiły kobiety. W badaniach wykorzystano zrewidowaną Skalę Wpływu Zdarzeń, Inwentarz Potraumatycznego Rozwoju, Kwestionariusz Ruminacji-Refleksyjności oraz Inwentarz Ruminacji o Negatywnym Zdarzeniu. U badanych osób wystąpiły zarówno negatywne, jak i pozytywne zmiany potraumatyczne wynikające z doświadczonej choroby. Większe znaczenie, zarówno dla negatywnych, jak i pozytywnych konsekwencji doświadczonej traumy, należy przypisać ruminacjom o doświadczonym zdarzeniu niż ruminowaniu dyspozycyjnemu. Ruminacje o zdarzeniu o charakterze natrętnym sprzyjają objawom stresu traumatycznego, a ruminacje refleksyjne – wzrostowi po traumie.