Effects of drought treatment on three matrix planting perennials

The goal of research was to evaluate the above-ground physiological and overall plant responses of chosen herbaceous matrix plants to varying water soil content in confined root zone. Stachys macrantha (C. Koch) Jalas, Brunnera macrophylla (Adams) IM Johnston. and Geranium macrorrhizum L. were subjected to drought. We measured a) stomatal conductance, b) leaf area, c) dry matter content, d) leaf pigments content, e) visual quality rating. Drought stress led to considerable decline in stomatal conductance (75% Stachys, 60% Geranium, and 42% Brunnera) and in leaf area (Stachys 59%, Geranium 53%, Brunnera 45%). There were observed opposite trend: increased in leaf dry matter content (33% Stachys, 14% Brunnera), root dry matter content (22% Stachys, 14% Brunnera) and ratio carotenoid/total chlorophyll content (4% Brunnera). Two from investigated plants (Brunnera and Geranium) survived in drought condition at acceptable morphological damage, however, Stachys did not perform well in a confined root zone. These results lead to the conclusion that Brunnera and Geranium are well adapted to dry conditions and would be suitable for use in low water use landscape, however, Stachys is partially recommended.

Celem badań była ocena fizjologicznej reakcji wybranych roślin zielnych na różną zawartości wody w glebie w zamkniętej strefie korzeniowej. Stachys macrantha (C. Koch) Jalas, Brunnera macrophylla (Adams) IM Johnston oraz Geranium macrorrhizum L. poddano działaniu niedoboru wody. Dokonano pomiaru: a) przewodnictwa szparkowego, b) powierzchni liści, c) zawartość suchej masy, d) zawartości pigmentów liści oraz e) wizualnej oceny jakości. Stres wywołany niedoborem wody doprowadził do znacznego spadku przewodnictwa szparkowego (75% Stachys, 60% Geranium, 42% Brunnera) oraz powierzchni liści (59% Stachys, 53% Geranium, 45% Brunnera). Zaobserwowano również tendencję odwrotną: wzrost zawartości suchej masy w liściach (33% Stachys, 14% Brunnera), zawartości suchej masy w korzeniach (22% Stachys, 14% Brunnera) oraz stosunku zawartości karotenoidów do całkowitej zawartości chlorofilu (4% Brunnera). Dwie z badanych roślin (Brunnera i Geranium) przetrwały w warunkach suszy z akceptowalnym poziomem uszkodzenia morfologicznego, ale Stachys nie radził sobie w strefie korzeniowej. Na podstawie wyników wnioskuje się, że Brunnera i Geranium są dobrze przystosowane do warunków niedoboru wody i byłyby odpowiednie dla obszarów o niskim poziomie wody, gdzie nie zaleca się raczej wykorzystywania Stachys.