Quality features of parthenocarpic pears collected from trees grown on different rootstocks

In countries where spring frost frequently causes damage to pear flowers, cropping is possible through natural and induced parthenocarpy. The tendency to bear parthenocarpic fruit is a genetic feature so it differs between cultivars. The goal of the study was to assess the influence of the cultivar and rootstock on the occurrence of parthenocarpy and to determine the influence of the number of seeds on the quality of fruit and the speed with which it ripens. Pears of five European cultivars were collected from trees planted in 2002 at a distance of 4 × 1.5 m. Each cultivar was grown on three different rootstocks. The experiment was conducted in 2008 and 2011. There was a spring frost during the flowering period and many flowers were killed. Nevertheless, the trees cropped, which was the reason to expect an increased occurrence of parthenocarpy. During harvest, each pear was examined in respect of: firmness, TSS, acidity, skin base colour and starch pattern. After the tests, the pears were cut and the number of seeds was counted. The number of seedless pears varied between 2.2% (‘Carola’) and 46.7% (’Amfora‘) in 2008, and between 26.7% (‘Dicolor’) and 84.1% (‘Amfora’) in 2011. The rootstock influenced the number of seedless pears of each cultivar. The largest number of parthenocarpic pears was harvested from trees grown on Quince S1 . The number of seeds influenced some quality parameters, like the mass of fruit, firmness and TSS. Parthenocarpy was also found to affect the speed in which fruit ripens, as measured by the starch disintegration and Streif indices. Only acidity and base skin colour were slightly or not at all dependent on the occurrence of parthenocarpy or on the number of seeds.

W krajach, w których przymrozki wiosenne często powodują niszczenie kwiatów grusz, naturalna i indukowana partenokarpia pozwala na uzyskanie plonu owoców. Skłonność do partenokarpii poszczególnych odmian jest uwarunkowana genetycznie. Celem badań była ocena wpływu odmiany i podkładki na powstawanie owoców partenokarpicznych oraz poznanie wpływu liczby nasion na jakość owoców oraz ich tempo dojrzewania. Owoce pięciu odmian gruszy europejskiej zebrano z drzew posadzonych w 2002 r. w rozstawie 4 × 1,5 m. Każda odmiana była uprawiana na trzech różnych podkładkach. Doświadczenie przeprowadzono w latach 2008 i 2011. W obu latach wystąpił przymrozek w okresie kwitnienia i wiele kwiatów zostało zniszczonych. Pomimo tego drzewa owocowały, co pozwalało spodziewać się dużego udziału owoców partenokarpicznych. W okresie zbioru oceniono ich jędrność, zawartość ekstraktu, kwasowość, barwę skórki oraz zawartość skrobi. Po testach owoce pokrojono i policzono liczbę nasion. Udział owoców beznasiennych wahał się od 2,2 (‘Carola’) do 46,7% (’Amfora‘) w 2008 r. i od 26,7 (‘Dicolor’) do 84,1% (‘Amfora’) w 2011 r. Podkładka wpłynęła na liczbę owoców beznasiennych u każdej z badanych odmian. Najwięcej owoców partenokarpicznych zebrano z drzew uprawianych na podkładce pigwa S1. Liczba nasion oddziaływała na takie cechy jakościowe jak masa owoców, jędrność i zawartość ekstraktu. Partenokarpia wpływała także na tempo osiągania dojrzałości oceniane za pomocą indeksu skrobiowego oraz indeksu Streifa. Tylko kwasowość oraz barwa podstawowa skórki nie były lub były nieznacznie zależne od liczby nasion lub partenokarpii.