Influence of intercrop plants and varied tillage on yelds and nutritional value of scorzonera (Scorzonera hispanica L.) roots

Intensification in plant growing is a direct reason for deteriorating soil properties, as well as conditions of plant growth and development. Aiming at improvement of soil fertility and structure, conservation tillage, limiting the processes of soil environment degradation, is introduced into garden crop production techniques. Field experiments were conducted in the years 2006–2008, on grey brown podzolic soil of impermanent structure. The experimental plant was scorzonera (Scorzonera hispanica L.) of ‘Duplex’ cultivar. Three intercrop plants were considered in the studies: common vetch (Vicia sativa L.), phacelia (Phacelia tanacetifolia B.) and oats (Avena sativa L.). There were also two ways of pre-sowing soil tillage: a) complex of pre-sowing practices, sowing of intercrop plant (2nd decade of August), pre-winter ploughing and putting green matter into soil, b) complex of pre-sowing practices, sowing of intercrop plant (2nd decade of August), spring ploughing and putting plant matter into soil, as well as two plant growing methods: on ridges and on flat soil. Significantly advantageous effects of spring putting intercrops into soil, growing of scorzonera on ridges and ploughing the soil with oats upon the total root yield were demonstrated. The examined experiment factors, however, did not significantly affect inulin, protein and dry matter contents in scorzonera roots. The most favorable tillage combination, as to inulin productivity was growing of scorzonera on ridges after spring ploughing oats with soil.

Intensyfikacja upraw roślinnych jest bezpośrednim powodem pogorszenia właściwości gleb oraz warunków wzrostu i rozwoju roślin. W trosce o poprawę żyzności i struktury gleby do agrotechniki roślin ogrodniczych wprowadza się uprawę konserwującą, która ogranicza procesy degradacji środowiska glebowego. Doświadczenia polowe przeprowadzono w latach 2006–2008, na glebie płowej o nietrwałej strukturze. Rośliną doświadczalną była skorzonera (Scorzonera hispanica L.) odmiany ‘Duplex’. W badaniach uwzględniono trzy rośliny międzyplonowe: wykę siewną, facelię błękitną i owies; dwa sposoby przedsiewnej uprawy roli: a) zespół uprawek przedsiewnych, siew roślin międzyplonowych (II dekada sierpnia), orka przedzimowa i wymieszanie zielonej masy z glebą, b) zespół uprawek przedsiewnych, siew roślin międzyplonowych (II dekada sierpnia), orka wiosenna i wymieszanie masy roślinnej z glebą oraz dwie metody uprawy roślin: na redlinach i na płask. Wykazano istotnie korzystny wpływ wiosennego wymieszania międzyplonów z glebą, uprawy skorzonery na redlinach i mulczowania gleby owsem na plon korzeni ogółem. Badane czynniki doświadczenia nie miały natomiast istotnego wpływu na zawartość inuliny, białka i suchej masy w korzeniu skorzonery. Najkorzystniejszą kombinacją uprawową pod względem produktywności inuliny była uprawa skorzonery na redlinach po wiosennym wymieszaniu z glebą mulczu z owsa.