Muzykanci z Bremy albo zwierzoczłekoświat

Klasyczna baśń braci Grimm jest opowieścią o zwierzętach; nie o problemach ludzi, ale o zwierzętach samych. Osioł, pies, kot i kogut nie są tu potraktowane jako figury ludzi, ludzkie typy i reprezentacje, lecz jako samodzielne podmioty. Antropomorfizacja zaś nie służy ukazaniu i oświetleniu spraw czysto „ludzkich”, lecz pomaga czytelnikowi i słuchaczowi empatycznie odnieść się do sytuacji braci mniejszych. Muzyka, której uprawiania podejmują się zwierzęta, jest katalizatorem ich wyzwolenia. Stare i przeznaczone na rzeź uciekają nie tylko do Bremy, ale i w przestrzeń ocalającej sztuki. Solidarność i harmonia, zgoda i współpraca – oto co reprezentuje kwartet zwierzęcych, amatorskich muzyków. Uczą one, jak być dobrym dla pragmatycznych i często nieczułych ludzi.

The classic Brother Grimm fairy tale is a story about animals – not human issues, but the animals themselves. A donkey, a dog, a cat and a rooster do not stand for humans or human types, but they are independent subjects. Their anthropomorphic treatment does not serve to illuminate purely “human” issues, but rather allows the leader or listener to find empathy towards our lesser brothers. The music the animals play is a catalyst for their liberation. The old and slaughterhouse-bound escape not only to the town of Bremen, but into the saving realm of art. Solidarity and harmony, agreement and collaboration – that is what the amateur animal musical quartet represents, and the lesson they impart to, often pragmatic and uncaring humans, is how to be good.