Wschodnie (?) pogranicze Polski jako miejsce przemiany bohatera-pisarza w prozie po roku 1945

W artykule interpretacji poddane zostały trzy utwory prozatorskie powstałe po roku 1945: Góry nad Czarnym Morzem Wilhelma Macha, Siekierezada Edwarda Stachury oraz Sońka Ignacego Karpowicza. W pierwszej części wskazano sposoby prezentowania wschodniego pogranicza Polski w dwudziestoleciu międzywojennym. Następnie przedstawiono, jak przestrzeń ta jest ukazywana we wskazanych powieściach. Obszary przygraniczne opisywane są jako inne, egzotyczne, gorzej rozwinięte, ale jednocześnie fascynujące i przyciągające. Główni bohaterowie wymienionych utworów to pisarze będący w stanie kryzysu. Wyprawa na wschód Polski stanowi próbę jego przezwyciężenia.

The article interprets three prose works created after the year 1945: Wilhelm Mach’s Góry nad Czarnym Morzem, Edward Stachura’s Siekierezada and Ignacy Karpowicz’s Sońka. At the beginning, the ways of perceiving the eastern borderland of Poland in the interwar period were indicated. Then the article describes how this space is shown in the mentioned novels. In all texts this borderland is presented as other, exotic, less developed place, but still fascinating and interesting. In all books, the main character is a writer who is in crisis. Traveling to the eastern borderland is to help overcome the crisis.