Czy lekcje języka polskiego uczą myślenia?

W artykule przedstawiam wyniki jakościowej i ilościowej analizy 555 pytań zawartych w scenariuszach lekcji języka polskiego, których autorami są studenci III roku filologii polskiej. Posiłkuję się przy tym klasyfikacją Elizabeth Perrott, która, uwzględniając „taksonomię celów edukacyjnych” Benjamina Blooma, zaproponowała podział pytań ze względu na typ procesu myślowego uruchomianego podczas odpowiedzi, wyróżniając pytania niższego rzędu (przypominanie, zrozumienie, zastosowanie) oraz pytania wyższego rzędu (analiza, synteza i ewaluacja). Tekst składa się z dwóch zasadniczych części. W pierwszej prezentuję kategorię pytania z perspektywy pragmatycznej, gramatycznej i dydaktycznej, w drugiej przedstawiam i komentuję wyniki analizy jakościowej i ilościowej pytań, która jednoznacznie wskazuje na nadużywanie przez studentów pytań niższego rzędu (ponad 75% w badanym materiale), służących jedynie egzekwowaniu wiedzy.

In this paper I present the results of a qualitative and quantitative analysis of 555 questions contained in the scenarios of Polish language lessons, whose authors are students of the 3rd year of Polish Philology. I am using the Elizabeth Perrott’s classification, which, taking into account Benjamin Bloom’s “taxonomy of educational objectives”, proposed a division of questions due to the type of thought process launched during the response, highlighting lower-order questions (recall, comprehension, application) and higher-order questions (analysis, synthesis and evaluation). The text consists of two essential parts. In the first one, I present a category of questions from a pragmatic, grammatical and didactic perspective, in the second one I present and comment on the results of qualitative and quantitative analysis of questions that clearly indicates the students’ overuse of lower-order questions (over 75% in the study material), which are to enforce knowledge.