Wpływ czynników inertnych na parametry wybuchowości wybranych gazów i par cieczy organicznych

Palne substancje w mieszaninie z powietrzem mogą tworzyć atmosfery wybuchowe. Aby zapobiec ich powstaniu lub zminimalizować ryzyko ich wystąpienia, niezbędne staje się poznanie właściwości mieszanin palnych substancji oraz właściwości charakteryzujących przebieg potencjalnego wybuchu. W celu zminimalizowania ryzyka powstania pożaru lub wybuchu stosuje się proces zwany inertyzacją, w którym rolę czynnika obojętnego może pełnić np. azot. W artykule omówiono metodę badań granic wybuchowości, metodę „bomby”, zgodną z normą europejską PN-EN 1839 oraz granicznego stężenia tlenu (GST) według normy europejskiej PN-EN 14756. Praca pokazuje wpływ gazu inertnego na zakres wybuchowości wytypowanych substancji: wodoru, metanu oraz heksanu, co w praktyce pozwala na ocenę zagrożenia wybuchem pomieszczeń oraz przestrzeni zewnętrznych, ustalenie bezpiecznych warunków pracy oraz dobór urządzeń pracujących w odpowiednich strefach zagrożenia wybuchem. Badania zostały przeprowadzone w temperaturze 25 °C dla wodoru i metanu oraz w temperaturze 40 °C dla heksanu, pod ciśnieniem atmosferycznym.