Walter Kasper i Joseph Ratzinger o komunii dla osób rozwiedzionych i w powtórnych związkach

Tematem artykułu jest krytyczna prezentacja przemówienia kardynała Waltera Kaspera wygłoszonego podczas konsystorza kardynałów w lutym 2014, którego celem było przygotowanie Synodu Biskupów dotyczącego „Wyzwań duszpasterskich związanych z rodziną w kontekście ewangelizacji”. Z kilku ważnych wątków podjętych przez Kaspera, które wpłynęły w decydujący sposób na dyskusję synodalną, wybrany został jego postulat zmiany praktyki Kościoła w dziedzinie dopuszczania do komunii osób rozwiedzionych i znajdujących się w powtórnych związkach. Argumentacja Kaspera została skonfrontowana z poglądami Josepha Ratzingera w tej dziedzinie, ze szczególnym uwzględnieniem ich ewolucji w latach 1972- 2005.

The subject of the article is a critical presentation of Cardinal Walter Kasper's speech delivered at the Cardinal Consistory in February 2014, with the aim of preparing the Synod of Bishops on “The Pastoral Challenges of the Family in the Context of the Evangelization”. From several of Kasper's important themes, which have influenced decisively the synodal discussion, this article chooses his postulate of changing the practice of the Church in the field of access to Eucharistic communion for the divorced and remarried people. Kasper's argument was confronted with Joseph Ratzinger's views in this field, with particular emphasis on their evolution in 1972-2005.