Czy osoba istnieje? „Ja” i osobowość – dezintegracja i transcendencja

Osobowość w dynamicznej teorii Kazimierza Dąbrowskiego (1902-1980) jest dana i zadana w planie immanencji, rozwija się. Jest to możliwe tylko dlatego, że dysponuje ona potencjałami transcendencji. Te pozwalają przekraczać jej deficyty bytowe, które pojawiają się w określonych stanach: narodzin, rozwoju i niedorozwoju, w dezintegracji, w kryzysie, w chorobie, a nawet w śmierci. Osobowość, realizującą się w planie immanencji, przed całkowitym rozpadem chroni siła transcendencji. Może być ona utożsamiana z siłą życia, zdrowia, zmartwychwstania i nawet zabawienia. Byt psychofizyczny zmierza do tego, co nieuwarunkowane fizycznie, a więc do świata metafizycznego. Aby dać pełen obraz teorii osobowości jako formy bytu ludzkiego, trzeba najpierw rozpatrzyć najważniejsze stanowiska, jakie sformułowano w filozofii i psychologii związanej z analizą istnienia.

Within the dynamic theory put forward by Kazimierz Dąbrowski (1902-1980) personality is given and set in the plane of immanence: personality is developing. This growth is conditioned by the fact that personality is characterized by transcendence potentials. It is these potentials that allow personality to overcome its ontological deficits which arise in situations of: birth, development, deficiency, disintegration, crisis, and sickness, even death. It is by the power of transcendence that personality is protected against total disintegration. This power may be identified with the force of life, health, resurrection, and even salvation. A psychosomatic being strives towards the physically unconditioned and thus towards the metaphysical. In order to provide a complete picture of the theory of personality—conceived of as a form of human being—it is indispensable to consider the most important positions in philosophy and psychology related to the analysis of existence.