Między nacjonalizmem i odwetem a pragmatyzmem. Akcja „Wisła” w świetle idei polskiego egoizmu narodowego

28 kwietnia 1947 roku rozpoczęła się w Polsce akcja o kryptonimie „Wisła”. Trwała ona trzy miesiące, a jej celem była likwidacja mniejszości ukraińskiej w Polsce. Komunistyczne władze polskie planowały osiągnąć ten cel poprzez wysiedlenie ludności ukraińskiej z południowo-wschodniej Polski, gdzie zamieszkiwała ona w zwartych skupiskach, a następnie deportowanie jej na ziemie zachodnie i północne i przymusowe osiedlenie w dużym rozproszeniu. W trakcie akcji „Wisła” wojsko oraz siły policyjne wysiedliły ponad 140 tysięcy Ukraińców i członków rodzin mieszanych. Władze komunistyczne liczyły na to, że wysiedlona ludność ukraińska ulegnie szybkiej polonizacji. Mniejszość ukraińska jednak przetrwała. Główny cel akcji „Wisła” nie został zatem zrealizowany.

The operation code-named ‘Vistula’ started in Poland on April 28th, 1947. It aimed at the removal of the Ukrainian minority from Poland. The Polish communist authorities planned to achieve the goal by displacing the Ukrainian population from south-eastern Poland, where the Ukrainians lived in dense communities, and deporting them to the west and north of the country and thus enforce dispersed settlement. During Operation Vistula the army and police forces displaced over 140 thousand Ukrainians and members of mixed families. The communist authorities hoped that the displaced Ukrainian population would be subjected to rapid Polonization. Yet, the Ukrainian minority survived. The primary goal of Operation Vistula was not accomplished.