Zur Frage der psychophysiologischen Struktur des Menschen in der Prosa von Thomas Bernhard

Artykuł ten Jest próbą interpretacji twórczości Thomasa Bernharda (powieści: "Frost", "Verstbrung", "Das Kalkwerk*, "Korrektur" i opowiadania "Ungenach") pod kątem struktury psychofizycznej bohatera. Bernhard Jest zdania, że jedynym ratunkiem przed "śmiertelną i nikczemną przyrodą" i jej oddziaływaniem na człowieka Jest skrajne odosobnienie się, izolacja od świata, przy jednoczesnym zagłębianiu się w “studia o naturze" Jako tej, która niszczy i degeneruje człowieka. Thomas Bernhard wychodzi z założenia, że szaleństwo - choroba psychiczna Jest wyższym stadium rozwoju ludzkiego ducha; zwiększa zdolność postrzegania,» wrażliwość, pozwala poznać prawdę o świecie. Na podstawie dzieła Kretßchmera "Körperbau und Charakter* można stwierdzić drogą porównania, że Thomas Bernhard kształtuje swego bohatera na wzór "patetycznego idealisty" - schizofrenifca. Interesujący przy tym Jest fakt, że dzięki tej skrajności zostają uwypuklone cechy, które uważa się za specyficzne dla literatury austriackiej.