Arno Schmidt als Kurzgeechichtenschreiber

W artykule skoncentrowano się na analizie siedmiu krótkich opowiadań Arno Schmidta, tworzących poprzez wspólnego narratora cykl nowelek ramowych. Ta forma prozy Schmidta nie cieszyła się względami badaczy, a przecież stanowi bardzo istotną część twórczości pisarza. W przypadku opowieści Stürenburga mamy do czynienia z lekką, humorystyczną lekturą, utrzymaną w konwencji münchhaisoniady. Jest prawdopodobne (na co wskazują pewne fakty), iż powstanie omawianych opowiadań pozostaje w związku z fascynacją Schmidta twórczością E. A. Poego, co jest widoczne choćby w formalnej typizacji omawianych opowiadań. W trakcie analizy zwrócono uwagą na dualizm nastroju tych szkiców» pod pozornie błahą, humorystycznie traktowaną rzeczywistością tkwi w gruncie rzeczy tragiczny i absurdalny świat. Przy charakterystyce postaci, występujących w cyklu, wskazano na szczególną umiejętność pisarza wnikliwej obserwacji ludzi i adekwatnego kreślenia charakterystycznych typów osobowości za po~ mocą języka. “Opowieści Stürenburga" dokumentują wewnętrzny związek Arno Schmidta z duchem kultury i literatury romantycznej, zwłaszcza niemieckiej, której w istocie był wielkim miłośnikiem i propagatorem.