Pain assessment and the role of verbal descriptors of pain in the English language

This paper aims to explore the issues surrounding the use of verbal descriptors of pain experience in the English language and their role in clinical pain assessment. Pain is a subjective experience and in clinical assessment of pain, a patient’s self-reported pain perception is the primary source of information. The study investigates verbal descriptors referring to characteristic features of pain phenomenon such as pain intensity, pain duration and pattern of occurrence. In particular, relevant pain descriptors are systematised and provided with a brief explanation of meaning with the objective to determine how the pain descriptors used by patients relate to the original verbal descriptors of pain stated by health professionals. Furthermore, pain assessment scales frequently employed in the clinical evaluation of pain are reviewed and classified into one-dimensional scales (VAS, VDS, NRS, FPS) and multidimensional scales (MPQ, SF-MPQ, SF-MPQ-2). The role of pain assessment instruments referring to the qualitative aspect of painful sensations is investigated. Finally, a list of pain descriptors most frequently used by patients to efficiently describe pain is identified and it is explored whether verbal descriptors of pain, apart from providing information on the quality of pain experience, allow one to differentiate between neuropathic and non-neuropathic pain, which would have major implications for effective clinical management of pain.

Celem artykułu jest zbadanie i usystematyzowanie słownych określeń odczuwania bólu odnoszących się do percepcji bólu w języku angielskim (pain descriptors) oraz określenie ich roli w ocenie klinicznej bólu. Doznanie bólowe jest subiektywnym i indywidualnym doświadczeniem każdej osoby, a zatem w ocenie bólu głównym źródłem informacji jest pacjent i jego werbalny przekaz informacji sensorycznej. W pracy omówiono określenia odczuwania bólu charakterystyczne dla cech zjawiska bólu, tj. odnoszące się do natężenia bólu („łagodny”, „umiarkowany”, „silny” ból), czasu trwania bólu („ból ostry”, „podostry”, „ból przewlekły”) oraz jego charakteru („ból ciągły”, „przejściowy”, „nawracający” etc.). Ponadto zbadano, w jakim stopniu określenia odczuwania bólu używane przez lekarzy podczas wywiadu z pacjentem są zbieżnie interpretowane przez pacjentów. W pracy dokonano przeglądu najczęściej stosowanych metod pomiaru bólu w jego klinicznej ocenie oraz dokonano podziału na skale służące do jego oceny ilościowej (skala wizualno-analogowa VAS, skala numeryczna NRS, skala słowna VDS, skala nasilenia bólu u dzieci FPS) oraz skale wykorzystywane do oceny jakościowej doznań bólowych (kwestionariusz bólowy Melzacka McGill Pain Questionnaire-MPQ, skrócony formularz SF-MPQ oraz zmodyfikowany SF-MPQ-2). Celem tej części pracy była ocena przydatności jakościowych narzędzi oceny bólu. W ostatniej części pracy dokonano kompilacji słownych określeń odczuwania bólu najczęściej używanych przez pacjentów, które oceniono jako pomocne w skutecznym opisie słownym doznania bólowego. Ponadto wykazano, że określenia odczuwania bólu nie tylko dostarczają informacji o jakościowym wymiarze bólu, lecz również pozwalają określić etiologię zespołu bólowego, tj. wskazują na pochodzenie receptorowe lub neuropatyczne bólu, co przekłada się na skuteczniejsze leczenie bólu.