Wypalenie zawodowe w wybranych zespołach ratownictwa medycznego w województwie śląskim

W S T Ę P Celem pracy była identyfikacja wypalenia zawodowego w zespołach ratownictwa medycznego zatrudnionych w stacjach pogotowia ratunkowego oraz określenie jego związku ze zmiennymi socjodemograficznymi, takimi jak: wiek, płeć, wykształcenie, sytuacja osobista, wykonywany zawód oraz staż pracy. M A T E R I A Ł I M E T O D Y W badaniach ankietowych brało udział 109 osób, w tym: lekarze, pielęgniarki oraz ratownicy medyczni w wieku od 23 do 64 lat (średnia 36,6 roku). W ocenie wypalenia zawodowego zastosowano Kwestionariusz Wypalenia Zawodowego, skonstruowany przez Christine Maslach. W Y N I K I Średnie wartości poziomu wypalenia zawodowego całej grupy badawczej według skali Kwestionariusza Wypalenia Zawodowego Ch. Maslach wynosiły 21,7 dla emocjonalnego wyczerpania oraz odpowiednio 12,2 dla depersonalizacji i 38,9 dla poczucia własnych dokonań. Średnie wartości wymiarów wypalenia lekarzy, pielęgniarek i ratowników porównywane z poziomami referencyjnymi klasyfikują emocjonalne wyczerpanie i poczucie własnych dokonań jako średnie, a depersonalizację na poziomie wysokim. Wartości poszczególnych wymiarów wypalenia były podobne zarówno u ratowników medycznych, jak i lekarzy oraz pielęgniarek. W N I O S K I Otrzymane wyniki wskazywały na występowanie wypalenia zawodowego we wszystkich wymiarach tego zjawiska (emocjonalne wyczerpanie, depersonalizacja oraz poczucie własnych dokonań). Wykazano, iż na wypalenie zawodowe wpływają płeć, wiek, sytuacja osobista oraz staż pracy. Jednocześnie stwierdzono brak zależności między zawodem i wykształceniem a procesem wypalenia.