Trichobezoar jako przyczyna guza w nadbrzuszu u nastolatki

Trichobezoar (hairball) is a foreign body typically located in the stomach, which is a collection of hair pulled out and swallowed as a result of trichotillomania and trichophagia. Its presentation usually lacks specificity, the exact constellation of symptoms correlating to the hairball’s precise location and size. The most frequent signs include epigastric pain, flatulence, nausea, bloating, dysphagia, satiety, loss of weight and halitosis. We report a case of a female patient with abdominal pain and nausea initially misdiagnosed as intestinal infestation, and subsequently, for several years, as gastroesophageal reflux. Physical examination disclosed an epigastric mass. Imaging examinations demonstrated a bezoar, and the patient was successfully treated by means of surgical extraction. The differential diagnosis of gastrointestinal symptoms, especially in young females, should account for trichotillophagia, hence the need to enquire after compulsive disorders when taking patient history. Successful removal of a trichobezoar should be followed by psychotherapy to prevent recurrence of symptoms.

Trichobezoar to ciało lokalizujące się głównie w żołądku, złożone m.in. z włosów połkniętych w wyniku trichotillomanii i trichotillofagii. Objawy są zwykle niespecyficzne, zależne od lokalizacji i wielkości trichobezoaru. Zazwyczaj obserwuje się bóle w nadbrzuszu, wzdęcia, nudności, wymioty, uczucie pełności w jamie brzusznej, zaburzenia połykania, utratę łaknienia, ubytek masy ciała i nieprzyjemny zapach z ust. W artykule przedstawiono przypadek dziewczynki, u której bóle brzucha i nudności były mylnie interpretowane jako infestacja jelitowa, a następnie, przez kilka lat, jako refluks żołądkowo-przełykowy. Stwierdzono guz w nadbrzuszu, który w badaniach obrazowych wskazywał na istnienie bezoaru, po czym usunięto go chirurgicznie z dobrym efektem. W diagnostyce objawów gastroenterologicznych trzeba brać pod uwagę, zwłaszcza u dziewczynek i młodych kobiet, możliwość trichotillofagii – ważne jest więc rozszerzenie wywiadu lekarskiego o pytania dotyczące zachowań kompulsywnych. Po leczeniu należy objąć pacjentkę psychoterapią w celu zapobieżenia nawrotom.