Zespół obturacyjnego bezdechu sennego u dzieci

Sleep-related breathing disorders in children are a clinical problem which is more and more often diagnosed by doctors nowadays. They can be the basis for diagnosing obstructive sleep apnoea syndrome that causes a number of complications: lowering the quality of life, behavioural problems, complications involving cardiovascular system. The incidence of obstructive sleep apnoea syndrome in the paediatric population is estimated to be at the level of 2%. The symptoms of obstructive sleep apnoea syndrome can be divided into daytime and night ones. Night symptoms in children include: snoring, apnoea, breathing with open mouth (both during the day and at night), dry tongue and mouth during sleep, agitated sleep in unnatural positions. Among daytime symptoms of obstructive sleep apnoea syndrome there are: irritability, aggressiveness, hyperactivity, attention deficit disorder, delayed development and growth pattern (mainly failure to thrive), learning problems, morning headaches. Parents often do not connect the night and daytime symptoms with the possible development of obstructive sleep apnoea syndrome in their children. The main predisposing factor of obstructive sleep apnoea syndrome in children is adenotonsillar hypertrophy. Effective and in most cases preferred treatment for the management of obstructive sleep apnoea syndrome in children is adenotonsillectomy. Polysomnography and polygraphy are diagnostic tools helpful in the study of sleep-related disorders. The objective of this study was to systematise the knowledge on the epidemiology, aetiology, clinical image and prevention of obstructive sleep apnoea syndrome in children.

Zaburzenia oddychania podczas snu u dzieci są problemem coraz częściej diagnozowanym przez lekarzy. Mogą one być podstawą do rozpoznania zespołu obturacyjnego bezdechu sennego, który powoduje szereg powikłań: obniżenie jakości życia, problemy behawioralne, zaburzenia ze strony układu sercowo-naczyniowego. Częstość jego występowania w populacji dzieci ocenia się na 2%. Objawy kliniczne zespołu można podzielić na dzienne i nocne. Do nocnych objawów u dzieci należą: chrapanie, bezdechy, oddychanie przez otwarte usta (zarówno w dzień, jak i w nocy), wysychanie języka i ust oraz częste zmiany pozycji w czasie snu. Objawy dzienne to: drażliwość, agresja, nadpobudliwość ruchowa, zaburzenia koncentracji i uwagi, opóźnienie rozwoju fizycznego (niedobór masy ciała, w mniejszym stopniu wzrostu) i psychoruchowego, trudności w nauce, poranne bóle głowy. Rodzice często nie łączą objawów nocnych i dziennych z możliwym rozwojem zespołu obturacyjnego bezdechu sennego u ich dzieci. Głównym powodem jego wystąpienia w tej grupie jest przerost migdałków i tkanki chłonnej w gardle. Skuteczną i w większości przypadków jedyną wymaganą metodę leczenia stanowi adenotonsillektomia. Polisomnografia i poligrafia to pomocne narzędzia diagnostyczne w badaniu zaburzeń snu. Celem niniejszej pracy było usystematyzowanie wiadomości na temat epidemiologii, etiologii, obrazu klinicznego oraz profilaktyki zespołu obturacyjnego bezdechu sennego u dzieci.