Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Biomarkery wykorzystywane w ocenie oksydacyjnych uszkodzeń białek

Tytuł:
Biomarkery wykorzystywane w ocenie oksydacyjnych uszkodzeń białek
Biomarkers of proteins oxidative damage
Autorzy:
Ognik, Katarzyna
Cholewińska, Ewelina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033871.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Tematy:
3-nitrotyrosine
advanced oxidation protein products
biomarker
oxidative stress
protein
protein carbonyl
białko
3-nitrotyrozyna
pochodne karbonylowe
stres oksydacyjny
zaawansowane produkty utleniania białek
Źródło:
Kosmos; 2018, 67, 2; 347-359
0023-4249
Język:
polski
Prawa:
Wszystkie prawa zastrzeżone. Swoboda użytkownika ograniczona do ustawowego zakresu dozwolonego użytku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Przewaga procesów prooksydacyjnych w organizmie skutkuje wystąpieniem stresu oksydacyjnego objawiającego się m.in. utlenianiem białek. Bezpośrednia analiza ilości reaktywnych form tlenu i azotu jest zadaniem bardzo trudnym, dlatego w ocenie nasilenia stresu oksydacyjnego częściej wykorzystuje się markery uszkodzeń, powstające w wyniku reakcji wolnych rodników z białkami. Są one o wiele trwalsze, a przez to łatwiejsze do analizy. Wśród najważniejszych biomarkerów oksydacyjnych uszkodzeń białek wyróżnia się pochodne karbonylowe, 3-nitrotyrozynę, S-nitrotriazole, kynureninę, 3-chlorotyrozynę, bromotyrozynę, sulfotlenek metioniny, dityrozynę, oksohistydynę oraz tzw. zaawansowane produkty oksydacji białek (AOPP).
W ocenie oksydacyjnych uszkodzeń białek u zwierząt laboratoryjnych najlepiej sprawdzają się pochodne karbonylowe, 3-nitrotyrozyna i AOPP. Ich zawartość w ustroju wyraźnie wzrasta w odpowiedzi na stres oksydacyjny wywołany takimi czynnikami, jak: niewłaściwa dieta, niedobór mikroelementów, zatrucie substancjami toksycznymi, infekcje czy starzenie.

The prevalence of prooxidative processes in the body is associated with development of oxidative stress, one of the symptoms of which is oxidation of proteins. Direct analysis of the amount of reactive forms of oxygen and nitrogen is a very difficult task. Therefore, in assessing the severity of oxidative stress, markers generated by free radical reactions with proteins are often used. They are much more durable and thus easier to analyze. The most important biomarkers of oxidative damage of proteins are protein carbonyl compounds, 3-nitrothyrosine, S-nitrotriazoles, kynurenine, 3-chlorothyrozine, bromothyroxine, methionine sulfoxide, dithyrosine, oxohistidine and and so called advanced oxidation protein products (AOPP).
Protein carbonyls, 3-nitrotyrosine and AOPP are the best indicators for evaluating of oxidative damage of proteins in laboratory animals. Their content in the body is clearly increasing in response to oxidative stress caused by such factors as improper diet, micronutrient deficiencies, toxic poisoning, infections or aging.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies