Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Being European: "Hamlet" on the Israeli Stage

Tytuł:
Being European: "Hamlet" on the Israeli Stage
Autorzy:
Barzilai, Reut
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033507.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Theatre
appropriation
Zvi Friedland
Konrad Swinarski
Dinu Cernescu
Rina Yerushalmi
Steven Berkoff
Habima Theatre
The Cameri Theatre of Tel Aviv
Itim Ensemble
Haifa Municipal Theatre
Źródło:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2020, 21, 36; 27-53
2083-8530
2300-7605
Język:
angielski
Prawa:
CC BY-NC-ND: Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 4.0
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
One of the most prolific fields of Shakespeare studies in the past two decades has been the exploration of local appropriations of Shakespeare’s plays around the world. This article, however, foregrounds a peculiar case of an avoidance of local appropriation. For almost 60 years, repertory Israeli theaters mostly refused to let Hamlet reflect the “age and body of the time”. They repeatedly invited Europeans to direct Hamlet in Israel and offered local audiences locally-irrelevant productions of the play. They did so even though local productions of canonical plays in Israel tend to be more financially successful than those directed by non-Israelis, and even when local national and political circumstances bore a striking resemblance to the plot of the play. Conversely, when one Israeli production of Hamlet (originating in an experimental theatre) did try to hold a mirror up to Israeli society—and was indeed understood abroad as doing so—Israeli audiences and theatre critics failed to recognize their reflection in this mirror. The article explores the various functions that Hamlet has served for the Israeli theatre: a rite of passage, an educational tool, an indication of belonging to the European cultural tradition, a means of boosting the prestige of Israeli theatres, and—only finally—a mirror reflecting Israel’s “age and body.” The article also shows how, precisely because Hamlet was not allowed to reflect local concerns, the play mirrors instead the evolution of the Israeli theatre, its conflicted relation to the Western theatrical tradition, and its growing self-confidence.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies