Can ultrasound be helpful in selecting optimal management methods for pregnancies complicated by placental non-trophpblastic tumors?

Placental chorioangioma is the most common subtype of non-trophoblastic placental tumors. Other subtypes are very rare and usually associated with an uneventful course of pregnancy. Most chorioangiomas are small and of no clinical significance. Giant chorioangiomas may be associated with serious fetal and maternal complications. So far, no established ultrasound guidelines are available for the management of placental non-trophoblastic tumors. This may be attributed to the rarity of the disease entity and its different clinical features and complications. In this article, the role of ultrasound findings such as the tumor’s size, vascularity, feeding vessels, amniotic fluid and location of the placenta in the diagnosis, treatment and follow up of these tumors is presented relying on up-todate literature review. Conservative management with serial ultrasound examinations can be an adequate method for monitoring small uncomplicated tumors. Ultrasound-guided procedures such as amnioreduction and cordocentesis can be used for amelioration of complications. Chorioangioma-specific treatment is reserved for complicated cases in the second trimester of pregnancy when prematurity is a matter of concern. Endoscopic laser ablation is indicated when the feeding vessel is superficial and small. Interstitial laser ablation is helpful when the placenta is located in the anterior uterine wall. Ligation of the feeding vessels is preferred when they are large. Alcohol injection should be performed away from the vasculature to prevent toxicity. Microcoils should be inserted as near as possible to the tumor to prevent collateral formation. Ultrasound is also a method of choice for monitoring the effectiveness of these procedures.

Naczyniak łożyskowy jest najczęstszym typem nietrofoblastycznego guza łożyska. Inne są bardzo rzadkie i zwykle nie wikłają ciąży. Większość naczyniaków kosmówki to zmiany małe bez znaczenia klinicznego. Olbrzymie naczyniaki kosmówki mogą być związane z poważnymi komplikacjami matczynymi i płodowymi. Jak dotąd nie powstały ultrasonograficzne wytyczne dotyczące postępowania w przypadku nietrofoblastycznych guzów łożyska. Może to wynikać z rzadkiego występowania tej jednostki chorobowej, jej różnorodnego obrazu klinicznego i powikłań. W niniejszym artykule, na podstawie przeglądu aktualnej literatury, zostanie przedstawiona rola takich cech ultrasonograficznych jak: wielkość guza, unaczynienie, naczynia odżywiające, płyn owodniowy i umiejscowienie łożyska w diagnostyce, leczeniu i dalszej kontroli omawianych guzów. Klasyczne postępowanie, uwzględniające serię badań ultrasonograficznych, może być odpowiednią metodą monitorowania małych, nieskomplikowanych guzów. Procedury przeprowadzane pod kontrolą ultrasonografii, jak amnioredukcja i kordocenteza, mogą być używane w celu poprawy w przypadkach powikłanych. Postępowanie specyficzne dla naczyniaków kosmówki jest zarezerwowane dla przypadków powikłanych w II trymestrze, kiedy istnieje ryzyko porodu przedwczesnego. Endoskopową ablację laserową zaleca się, gdy naczynie odżywiające jest drobne lub przebiega powierzchownie. Śródtkankowa ablacja laserowa jest pomocna, gdy łożysko jest zlokalizowane na przedniej ścianie macicy. Podwiązanie naczyń odżywiających może być preferowane, gdy są one duże. Iniekcje alkoholu powinny być wykonywane z daleka od unaczynienia, aby uniknąć jego toksycznego działania. Mikrospirala powinna być wprowadzona tak blisko guza, jak to możliwe, aby zapobiec tworzeniu się krążenia obocznego. Ultrasonografia jest również metodą z wyboru w monitorowaniu efektywności powyższych procedur. Artykuł w wersji polskojęzycznej jest dostępny na stronie http://jultrason.pl/index.php/wydawnictwa/volume-17-no-69