Burn disease - the possibility of limiting its effects in the prehospital phase

Burns represent a significant percentage of injuries amongst trauma patients. The risks from a burn wound depends on the causative factor, time and place of exposure, extent and severity of the burn. Classification according to the American Burn Association indicates that severe burns should be diagnosed from as low as 10% of Third-degree total body surface burn. The burn disease develops progressively through shock, catabolic and anabolic phases until the development of Multiple Organ Dysfunction Syndrome (MODS). Actions performed in the pre-hospital phase are crucial for the effectiveness of the therapeutic process. Wrongful first aid performed by a witnesses of the event may worsen the patient's condition and lead to secondary infection. Studies available in the literature indicate the use of egg whites, yoghurts and ice as means of first aid. Educational projects to promote good practice, using products such as hydrogel dressings, seem therefore necessary. Medical personnel should quickly assess the extent and severity of burns. Furthermore, one ought to implement volume-calculated fluid therapy, protect the respiratory tract and strive to ensure thermal comfort. It seems mandatory to assess the extent of pain and administer appropriate pharmacological measures to perform analgosedation. Due to the limited number of specialist burn treatment centres, paramedics should consider indications for hospitalization and the use of Medical Air Rescue (MAR) enabling rapid patient allocation.

Oparzenia stanowią znaczny odsetek wśród pacjentów urazowych. Zagrożenia wynikające z powstania rany oparzeniowej zależą od czynnika powodującego, czasu i miejsca ekspozycji, rozległości oraz stopnia oparzenia. Klasyfikacja według American Burn Association wskazuje, że oparzenia ciężkie należy rozpoznać już od 10% powierzchni ciała oparzonej w stopniu III. Choroba oparzeniowa rozwija się stopniowo przechodząc przez fazę wstrząsową, kataboliczną, anaboliczną, aż do rozwinięcia się pełnoobjawowego zespołu niewydolności wielonarządowej (MODS – Multiple Organ Dysfunction Syndrome). Dla skuteczności procesu terapeutycznego kluczowe są działania wykonane w fazie przedszpitalnej. Błędnie udzielona pierwsza pomoc przez świadków zdarzenia może pogorszyć stan pacjenta i prowadzić do wtórnego zakażenia. Badania dostępne w literaturze wskazują na wykorzystywanie w ramach pierwszej pomocy białek jaj kurzych, jogurtów i lodu. Dlatego konieczne wydają się projekty edukacyjne promujące prawidłowe zasady postępowania, z wykorzystaniem takich produktów jak opatrunki hydrożelowe. Personel medyczny powinien dokonać szybkiej oceny rozległości i stopnia oparzeń. Należy wdrożyć odpowiednio wyliczoną objętościowo płynoterapię, zabezpieczyć drogi oddechowe i dążyć do zachowania komfortu termicznego. Obowiązkowa wydaje się ocena skali bólu oraz podanie właściwych środków farmakologicznych w celu wykonania analgosedacji. Z uwagi na ograniczoną liczbę specjalistycznych ośrodków leczenia oparzeń ratownicy medyczni powinni rozważyć wskazania do hospitalizacji, a także wykorzystanie Medical Air Rescue (MAR) umożliwiającego szybką alokację pacjenta.