Moczenie nocne i dzienne popuszczanie moczu u dzieci z zespołem rzekomej nadreaktywności wypieracza

The aim of study was the evaluation of dependencies occurring urinary incontinence in children with chronic constipations. Material and methods: Examinations were conducted on 45 children aged between 6 and 13, including 20 girls and 25 boys, staying in the Clinic because of nocturia and daytime urinary incontinence coexisting with chronic constipations. In all children a complex diagnostic of lower alimentary tract segment and urinary system with evaluation of space behind the bladder in ultrasonography (USG) examination were performed. Also, 3 day evaluation of frequency and volume of each portion of urine, as well as urodynamic examination were performed. Results: The examinations of urinary system in all examined children did not reveal marks of infection nor coexisting urinary system anomalies and the performed USG examination revealed the pressure of overflown rectal ampulla on the rear wall of the urinary bladder of various degree. Urodynamical examinations revealed decrease of the tenesmus feel threshold during the filling of the urinary bladder. This phenomenon had a firm connection with the release of small portions of urine by children. Emptying of bowel from retenting faeces masses, diet correction and faeces loosening medications, as well as applied prokinetical medications, caused regression of constipations and nocturia and daytime urinary incontinence, which influenced the gradual increase of volume of passed urine portions. Conclusions: In the analysis of urine passing disorders in children the chronic habitual stool constipation should be taken into account. In the therapeutical management of some types of nocturia and daytime urinary incontinence (detrusor pseudohyperactivity syndrome) in children, a treatment of chronic constipation should be applied first of all.

Przepełniona bańka odbytnicy poprzez ucisk na pęcherz moczowy pozornie zmniejsza jego objętość, powodując występowanie moczenia nocnego oraz dziennego popuszczania moczu. Proces ten doprowadza do powstania zespołu rzekomej nadreaktywności wypieracza charakteryzującego się: moczeniem nocnym i/lub dziennym popuszczaniem moczu, zwiększeniem częstości mikcji przy współistniejącym zmniejszeniu objętości każdorazowej porcji moczu oraz przewlekłymi zaparciami. Celem pracy było określenie rodzaju zaburzeń ze strony układu moczowego u dzieci w przebiegu przewlekłego zaparcia stolca. Materiał i metody: Badaniem objęto 45 dzieci w wieku od 6 do 13 lat, w tym 20 dziewczynek i 25 chłopców, leczonych w Klinice z powodu przewlekłych zaparć współistniejących z moczeniem nocnym i dziennym popuszczaniem moczu. U wszystkich dzieci wdrożono kompleksowe postępowanie diagnostyczne dolnego odcinka przewodu pokarmowego z ultrasonograficzną (USG) oceną układu moczowego. Wykonano także 3-dobowe badanie częstości i objętości każdorazowej porcji moczu, a także badanie urodynamiczne. Wyniki: W badaniach układu moczowego przeprowadzonych w analizowanych grupach dzieci nie stwierdzono zakażenia ani współistniejących wad układu moczowego. Wykonane badanie USG wykazało różnego stopnia ucisk przepełnionej bańki odbytnicy na tylną ścianę pęcherza moczowego. Zjawisko to miało ścisły związek z oddawaniem przez dzieci małych objętości porcji moczu. Badaniem urodynamicznym nie wykazano cech nadreaktywności wypieracza ani cech dyssynergii wypieraczowo-zwieraczowej. Wnioski: W analizie przyczyn zaburzeń oddawania moczu u dzieci powinno się uwzględnić przewlekłe nawykowe zaparcie stolca. W postępowanu terapeutycznym niektórych postaci moczenia nocnego i dziennego popuszczania moczu (rzekoma nadreaktywność wypieracza) u dzieci należy zastosować przede wszystkim leczenie przewlekłego zaparcia.