Miasta na ścieżce rozwoju napotykają wiele różnego pochodzenia zagrożeń, ryzyk i katastrof, nazywanych ogólnie stresorami. Obecnie, w warunkach globalizacji, oprócz tradycyjnych zagrożeń pojawiają się wciąż nowe (globalne kryzysy gospodarcze, zmiany klimatyczne, zagrożenia terrorystyczne, pandemie, jak w ostatnim czasie Covid-19 itp.), których skutki często są trudne do przewidzenia. Sytuacja taka skłania do podejmowania działań, mających na celu unikanie lub łagodzenie efektów oddziaływania stresorów, a przez to zapewnienie trwałości rozwoju miast. Chodzi więc o budowanie city resilience. W niniejszym artykule miasto traktowane jest jako złożony, dynamiczny system, którego trwanie i rozwój zależy od odpowiedniego planowania działań na rzecz budowania odporności miast. Resilience rozumiane jest przy tym nie w kategoriach statycznych, ale raczej jako umiejętność elastycznego dopasowywania się czy adaptowania do zmieniających się uwarunkowań. Wskazywana jest sekwencja działań, które w procesach planistycznych powinny zostać zachowane, aby odpowiednio przygotować system miasta na potencjalne ryzyka i zagrożenia. Chodzi o identyfikację stresorów, badanie wrażliwości systemu miasta na ich oddziaływanie, analizę możliwych skutków działania stresora oraz przyjęcie konkretnej strategii działania. Podkreślane jest przy tym znaczenie redundancji, społeczeństwa obywatelskiego, analizy rozmieszczenia zagrożeń i ryzyk w przestrzeni miasta oraz ich zmian w czasie.
Cities on the development path face many different origins of threats, risks and catastrophes, generally referred to as stressors. Currently, in the conditions of globalization, apart from traditional threats, new ones appear (global economic crises, climate change, terrorist threats, pandemics, such as recently Covid-19, etc.), the effects of which are often difficult to predict. Such a situation prompts us to take actions aimed at avoiding or mitigating the effects of stressors, and as a result ensuring the sustainability of urban development. So it is about building city resilience. In this article, the city is treated as a complex, dynamic system, the duration and development of which depends on appropriate planning of activities aimed at building city resilience. Resilience is understood not in static terms, but rather as the ability to flexibly adjust, or adapt, to changing conditions. A sequence of actions is indicated that should be followed in planning processes in order to properly prepare the city system for potential risks and threats. It is about identifying stressors, studying the sensitivity of the city system to their impact, analyzing the possible effects of a stressor and adopting a specific action strategy. The importance of redundancy, civil society, the need to analyze the distribution of threats and risks in the city space and their changes over time is emphasized.
