Obszary funkcjonalne jako nowa kategoria polityki regionalnej i polityki przestrzennej w Polsce

Krytyka polityki regionalnej Unii Europejskiej opartej na wyrównywaniu różnic międzyregionalnych i podejściu sektorowym doprowadziła do wypracowania zintegrowanego podejścia terytorialnego, ukierunkowanego na uaktywnianie wewnętrznych potencjałów regionów.WPolsce zostało to odzwierciedlone w nowych dokumentach rządowych. Jednym z nowych aspektów takiej polityki jest możliwość planowania dla różnych kategorii obszarów funkcjonalnych. Artykuł wskazuje, że podobne działania prowadzono już wcześniej, oraz podaje możliwe do ujawnienia trudności, które można podzielić na 4 grupy: organizacyjno- prawne, finansowe, metodologiczne i pozostałe.W celu uniknięcia barier Ministerstwo Rozwoju Regionalnego i środowiska branżowe proponują nowe rozwiązania legislacyjne i organizacyjne, jednak trudno obecnie ocenić ich ewentualną skuteczność.

EU regional policyfocused on reducing inter-regional disparities and sectoral approach is being replaced byintegrated territorial approach, aimed at activating endogenic potentials of each region. In Poland the new paradigm has been revealed in governmental documents: National Strategyfor Regional Development and National Spatial Development Concept 2030. These have introduced new planning categories: functional areas. This paper is a description of a few examples of such planning which have been prepared in recent years. An outcome of such research is author’s list of potential barriers in new applications. The barriers maybe classified into 4 groups: institutional/legal, financial, methodological and other. In order to avoid these, the Ministryof Regional Development and professionals project new legal and institutional solutions. It is now difficult to estimate their chances.