»La misericordia è Gesù Abbandonato«. Riflessione alla luce dell’esperienza spirituale di Chiara Lubich

W tajemniczym wołaniu Jezusa na krzyżu: „Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?” (Mk 15, 34) Chiara Lubich (1920-2008) odczytuje najpełniejsze objawienie miłości i miłosierdzia Boga. Jako młoda dziewczyna wybiera Opuszczonego jako ideał swojego życia, jedynego Oblubieńca, a cennym świadectwem tego pierwszego okresu są listy z lat 1943–1949. Lato 1949 przynosi jej głębokie, mistyczne doświadczenie, w którym przenika ona tajemnice Boga Trójjedynego dzięki szczególnej jedności z Synem. Jej powrót do świata naznaczony będzie odtąd pragnieniem, by to samo doświadczenie przenieść na relacje z innymi ludźmi, z całym stworzeniem. Dla Chiary uczestniczyć w miłosierdziu Boga to posiadać Jego czyste spojrzenie, które każde napotkane cierpienie i grzech przemienia w miłość.

In the mysterious  Jesus’ cry on the cross: “My God, my God, why have you forsaken me?” (Mark 15, 34) Chiara Lubich (1920-2008) reads the fullest revelation of God’s love and mercy. As a young woman, she chooses Jesus Forsaken as the ideal of her life, the only Spouse; a precious testimony of this first period are her letters of the years 1943–1949. The summer of 1949 brings her a deep, mystical experience in which she penetrates the mystery of triune God thanks to a particular unity with the Son. Her return to the world will henceforth be marked with a desire to transfer the same experience to the relationships with other people and the whole creation. For Chiara to participate in the mercy of God is to have his pure look which transforms every encountered suffering and sin into love.