Spowiedź sakramentalna warunkiem uzyskania odpustu zupełnego. Analiza kanonicznoprawna

Ustanowiony przez Ojca Św. Franciszka nadzwyczajny Jubileuszowy Rok Miłosierdzia przyniesie dla całej wspólnoty Kościoła oraz dla jej poszczególnych członków bogate owoce duchowe. Aby jednak móc z nich w pełni korzystać i przekazywać innym wiedzę na temat sposobów czerpania z obfitości skarbca Kościoła, należy posiadać usystematyzowaną wiedzę praktycznoteologiczną, również z zakresu prawa kanonicznego. Celem niniejszego opracowania jest analiza zagadnienia spowiedzi sakramentalnej jako koniecznego warunku zyskania odpustu zupełnego. Zauważa się bowiem pewną niekonsekwencję ze strony duszpasterzy, redukujących powszechnie wspomniany wymóg do stanu łaski uświęcającej. Tymczasem, sakrament pokuty i pojednania pozostaje niezmiennie, również w Jubileuszowym Roku Miłosierdzia, nieodzownym elementem praktyki zyskiwania odpustów zupełnych.

The present article attempts to make some canonical clarifications on the subject of indulgences in the Catholic Church. In fact, in pastoral practice we can observe many misunderstandings, especially regarding the sacramental confession as a condition sine qua non to gain a plenary indulgence. According to some priests, the sacrament of penance would be necessary only if the person is not in a state of grace. The analysis of the current canon law, interpreted in the light of the legal tradition of the Church and especially of the spirit of the canon law, allow us to say that in ordinary situations the sacramental confession, which should take place about two weeks before or after the indulgence, determines the reception or not of a plenary indulgence by of the faithful. This rule has to be applied in every ordinary situation (i.e. outside the danger of death), and consequent-ly also in the case of plenary indulgence provided by the Holy Father to the Holy Year of Mercy.