Religia, feminizm i imperium: nowe ambasadorki islamofobii

Tekst omawia zjawisko uwikłania niektórych nurtów współczesnego feminizmu w odtwarzanie dyskursu islamofobicznego. Autorka prezentuje postaci takie jak Azar Nafisi, Irshad Manji czy Ayaan Hirsi Ali – publicystki i działaczki przedstawiające skrajnie negatywny obraz islamu jako religii ze swojej istoty nakłaniającej do przemocy i uciskającej kobiety. Taka wizja islamu jest bliska ideologii konserwatywnej i świetnie wpisuje się w zachodnie projekty imperialistyczne, takie jak wojna z terroryzmem czy interwencje na Bliskim Wschodzie dokonywane pod pretekstem „wprowadzania demokracji”. Jak pokazuje autorka, część zachodnich feministek, np. Margaret Atwood czy Susan Sontag, nie dostrzega tego faktu i bezkrytycznie przyjmuje dyskurs wspomnianych krytyczek islamu. Postaci te odgrywają więc rolę „ambasadorek islamofobii”, legitymizując swoje stanowisko jako „feministyczne” i „postępowe”.

The article describes the complicity of certain currents of feminism in reproducing Islamophobic discourse. It presents writers and politicians such as Azar Nafisi, Irshad Manji, or Ayaan Hirsi Ali, who depict Islam as essentially violent and oppressive to women. Such a vision is particularly convenient to conservatives; it also serves as a support for Western imperialist projects, like the war on terrorism or interventions carried out in the Middle East under the guise of establishing democracy. This support, however, remains, invisible to some Western feminists, such as Margaret Atwood or Susan Sontag, who accept this discourse uncritically. Indeed, the aforementioned writers and activists function as “ambassadors of Islamophobia,” which they seek to legitimize as “feminist” and “progressive.”