Psychoanaliza jako „Martwy punkt odwiecznej iluzji symetrii”, czyli Irigaray spotyka Deleuze’a i Guattariego

Niniejszy tekst stanowi próbę krytycznej lektury tradycyjnej psychoanalizy w perspektywie założeń zaprezentowanych przez Gilles’a Deleuze’a i Fèlixa Guattariego oraz Luce Irigaray. Zestawiając dwie wczesne prace myślicieli, Anty-Edypa (1972) i Speculum (1974), pomimo dzielących je różnic, można zaobserwować wiele punktów wspólnych, a jednym z nich jest próba przeformułowania trójkąta edypalnego poprzez uwolnienie pragnienia z ram normalizującej edypalizacji.

The article presents a critical reading of traditional psychoanalysis from the perspective introduced by Gilles Deleuze, Fèlix Guattari and Luce Irigaray in their early works. Despite significant differences noticeable within their thought, it is interesting to compare two fundamental books, Anti-Oedipus (1972) and Speculum (1974), in order to emphasize the point of convergence, notably the reformulation of the oedipal triangle through releasing desire from the normative process of oedipalization.