In this text, two notions described in two works by Al-Ġazālī are analyzed: the notion of “precipitance” (Arabic: tahāfut) and “attachment to authority” (Arabic: taqlīd), which are described in Tahāfut al-falāsifa (English: The Precipitance of the Philosophers) and Al-Munqiḏ min al-ḍalāl (English: Rescuer from Error). I try to show that Al-Ġazālī in his criticism of philosophy focused not only on theoretical issues, but that one of the key parts of his criticism are practical issues concerning the philosophers’ way of life. Pointing to specific examples of using the two aforementioned concepts to overthrow philosophy, I propose a different interpretation of these two late works by Al-Ġazālī.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00