Cesarz Walerian w perskiej niewoli

W 260 roku naszej ery Persowie w bitwie pod Edessą w Mezopotamii pokonali armię rzymską. Dowodzący rzymianami cesarz Walerian dostał się do niewoli. Był to pierwszy w historii przypadek, gdy rzymski cesarz został jeńcem obcego państwa. Wojskami perskimi dowodził król Szapur I, a fakt wzięcia do niewoli obrazuje zachowany kamienny relief z Naghsh-e Rostam w Iranie. Brak współczesnych tej wojnie zapisów historycznych. Pierwsze informacje o pobycie w perskiej niewoli rzymskiego cesarza - zapisane 50 lat po tych wydarzeniach zamieszcza chrześcijański pisarz Laktancjusz. Dzieło w którym opisał losy Waleriana ( tytuł „O śmierci prześladowcy”) traktuje o panowaniu wrogów chrześcijaństwa, do których zaliczył też Waleriana. W/g autora rzymski cesarz w niewoli musiał zginać kark, aby król Persów mógł wygodnie dosiąść konia, nigdy nie został wykupiony przez Rzym, a po śmierci zdarto z niego skórę, pomalowano na czerwono i umieszczono w świątyni bogów na pamiątkę perskiego zwycięstwa.