Artykuł dotyczy różnych sposobów identyfikacji tożsamości żołnierzy na przestrzeni historii. Spisy żołnierzy i ich identyfikacja były obecne już w końcu XIX wieku. Autor wskazuje, że w Europie w XX wieku sposób prowadzenia wojen bardzo się zmienił – za sprawą artylerii poziom strat ludzkich wzrastał wykładniczo, a identyfikacja zwłok była często niemożliwa. Armia amerykańska jako pierwsza wprowadziła jednoznaczny system identyfikacji rannych i zabitych na polu walki. Wprowadzono zapisy w konwencji genewskiej o sposobach polepszenia losu rannych i chorych w armiach czynnych. System identyfikacji obejmował podstawowe dane, początkowo zapisywane na kartce w metalowym medalionie, potem tłoczone lub grawerowane na tabliczkach blaszanych noszonych na szyi – pierwszych nieśmiertelnikach.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00