Żołnierz Podziemnej Armii : Danuta Siedzikówna ps.„Inka”

Tematem artykułu jest postać wybitna, zasługująca swą humanitarną postawą na szczególną pamięć, była sanitariuszka Danuta Siedzik ps. „Inka”. Rodzice zginęli w czasie wojny: ojciec leśniczy zesłany na Syberię, dotarł do armii Andersa, ale zmarł w Teheranie z wycieńczenia po sowieckich łagrach. Matka zaangażowana w konspirację — po przesłuchaniach — rozstrzelana przez Gestapo w 1943 roku. W tym samym roku Danuta, mając 15 lat, została zaprzysiężona w AK, na Litwie. Pomagała w trakcie okupacji niemieckiej i po zajęciu terenów przez Armię Czerwoną. Jako sanitariuszka brała udział w wielu akcjach oddziału ppor. Zdzisława Badochy ps. Żelazny. Zadziwiała swoją ofiarnością i poświęceniem, opatrując i partyzantów oraz rannych żołnierzy komunistycznego wojska i milicjantów. Aresztowana w lipcu 1946 roku we Wrzeszczu nie wydała nikogo, ani też żadnego z konspiracyjnych adresów. 3 sierpnia 1946 roku, Wojskowy Sąd Rejonowy w Gdańsku skazał sanitariuszkę „INKĘ” za mordowanie rannych i nakłanianie do egzekucji na karę śmierci przez rozstrzelanie. Wyrok wykonano 28 sierpnia 1946 roku.