Gadał jak Niemiec z Polakiem w XVI-XVIII wieku

Tematem artykułu są badania nad językami polskim i niemieckim, którymi posługiwano się na terenach etnicznie i kulturowo przejściowych pomiędzy Niemcami a Polską, takimi jak Prusy Królewskie na czele z Gdańskiem, Śląsk lub zachodnia Wielkopolska. Badania te miały bardzo często charakter konfrontacyjny, a celem było akcentowanie wagi języka polskiego i pomniejszanie roli niemczyzny w celu uzasadnienia przynależności państwowej lub narodowej danych ziem do Polski. Z kolei badacze niemieccy starali się dowodzić zaniku lub znikomego znaczenia polszczyzny na tych terenach, uwypuklając znaczenie języka niemieckiego. Jednak języków uczono się, przebywając w środowiskach wielojęzycznych, często wysyłano do siebie dzieci (10-12 latki) nawet na całe lata do zaprzyjaźnionych rodzin w Polsce i na odwrót. Wydawano słowniki i rozmówki polsko-niemieckie. Od końca XVI do XVIII wieku wydano co najmniej 27 podręczników, a to miasta pruskie (Gdańsk, Królewiec, też Toruń i Elbląg) były najważniejszymi ośrodkami nauczania języka polskiego jako obcego.

Fotografie.