Król i ambasador(owie)

Tematem artykułu są relacje króla Stanisława Augusta Poniatowskiego z rosyjskimi ambasadorami w Rzeczypospolitej, których za jego panowania było dziesięciu. W ówczesnym układzie sił w polskich sprawach najwięcej do powiedzenia miała Rosja, dominując Prusy i wspólnie podporządkowując sobie polsko-litewskie państwo. Rosyjscy dyplomaci akredytowani w Polsce byli bardzo uprzywilejowani. Poszczególni ambasadorowie mieli konkretne zadania np.: Mikołaj Wasiliewicz Repnin czuwał nad elekcją Stanisława Augusta, Otto Magnus von Stackelberg z kolei miał nadzorować pierwszy rozbiór Polski i utrzymywać spokój w Rzeczypospolitej. Jak pisze autor, dyplomacja rosyjska w dużym stopniu opierała swe decyzje na aktualnych raportach ambasadorów w Polsce. Okres konfederacji barskiej i pierwszego rozbioru przekonał Rosję, że nie opłaca się poparcie jednego prorosyjskiego stronnictwa. Odtąd rosyjski ambasador osobiście kierował sytuacją w Polsce, popierając na przemian opozycję i partię królewską.

Fotografie.