Od Armii Polskiej na Wschodzie do 2. Korpusu Polskiego

Tematem artykułu są losy żołnierzy Armii Polskiej w ZSRR w 1942 roku ewakuowanych do Iraku. W sumie do Persji przewieziono 116 543 osób, w tym 78 631 żołnierzy. Wojsko Polskie w Iraku stacjonowało 140 km od Bagdadu, w dorzeczu Tygrysu, w rejonie Khanaqin-Quizil Ribat, na kamienistej pustyni. W miejscu zakwaterowania nie było źródeł wody pitnej, więc wodę czerpano z rzeki i kanałów, co nagminnie powodowało choroby. Częste burze piaskowe i upały powyżej 50°C, a następnie pora deszczowa dopełniały trudnych warunków, w jakich trzeba było żyć, ćwiczyć i przeprowadzać szkolenia. W czerwcu obóz zwizytował Naczelny Wódz, generał Władysław Sikorski, odbył się wówczas wielki przegląd Polskiej Armii. Inspekcja wypadła znakomicie, Naczelny Wódz wysoko oceniając kompetencje – pozostawił na stanowisku dowódcy armii generała Władysława Andersa. Postanowił też wyłonić z Armii Polskiej na Wschodzie związek taktyczny, który otrzymał nazwę 2. Korpusu.