Działania 2. Korpusu Polskiego w Apeninie Forlijskim, nad Senio i podczas bitwy o Bolonię

Na największym Polskim Cmentarzu Wojennym na przedmieściu Bolonii San Lazarro di Savena spoczywa ponad 1400 żołnierzy 2. Korpusu Polskiego, poległych, jak głosi napis na bramie wejściowej, na ziemi włoskiej w walce o wolność Polski. W 1945 żołnierze Polskiego Korpusu, po 14-miesięcznym szlaku walk od Sangro przez Monte Cassino, Ankonę i Apenin Forlijski wkroczyli do Bolonii. Wyzwolenie Bolonii poprzedziły dwumiesięczne walki w górzystym, pozbawionym dróg terenie. Amunicję i żywność dla piechoty dostarczały wyłącznie muły, bardzo ważna podczas tych walk okazała się też pomoc włoskich partyzantów znających góry. Zdobycie 24-26 października kompleksu ufortyfikowanych wzgórz Monte San Pietro, Monte Mirabello i Monte Colombo pozwoliło zepchnąć Niemców w dolinę rzeki Bidente. 27 października zdobyto Predappi – rodzinną miejscowość Benito Mussoliniego. Ostateczna bitwa o Bolonię rozegrała się 18 i 19 kwietnia nad rzeką Gaiana, w której zarówno piechota, jak i oddziały pancerne obu stron poniosły dotkliwe straty. Mimo ostrzelania 20 kwietnia polskiego batalionu Strzelców Karpackich przez Amerykanów, polski oddział sforsował fortyfikacje Niemców i rzekę Idice i o 6.00 wkroczył do centrum Bolonii. Na ratuszu i na wieży Torre Asinelli załopotały polskie sztandary.