Mjr

Artykuł przedstawia sylwetkę Lecha Dzikiewicza – żołnierza Armii Krajowej, harcerza, prawnika i działacza społecznego. W ZWZ w 1941 roku zorganizował 40-osobowy pluton wywiadowczy, w powstaniu walczył w Pułku Armii Krajowej „Baszta”. Studiując prawo w Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, prowadził drużynę harcerską, po powrocie do Warszawy (23 WDH przy Liceum im. Stefana Batorego). Od 1950 kolejno był sędzią, adwokatem, radcą prawnym. Znawca prawa amerykańskiego, specjalizował się w prawie handlowym. W 1988 roku przewodniczył polskiej delegacji na konferencji ONZ w Nowym Jorku. Jako specjalista w postępowaniu antydumpingowym został sędzią arbitrażu międzynarodowego. Równocześnie w bibliotekach Waszyngtonu, Londynu, Monachium i Paryża prowadził kwerendę na temat współodpowiedzialnością Rosji za tysiące ofiar w Warszawie w 1944 roku. Na ten temat opublikował studium historyczno-prawne pt. „Zbrodnia Stalina na Warszawie”, a także kilkanaście monografii i książek wspomnieniowych własnym nakładem. W 1996 (wspólnie z Tadeuszem Sowińskim) utworzył społeczną fundację, która wybudowała na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach największe sanktuarium kombatanckie w Polsce – Panteon Żołnierzy Polski Walczącej.