Arcybiskup lwowski Józef Bilczewski wobec inwazji bolszewickiej 1920 roku

Artykuł poświęcony postaci arcybiskupa lwowskiego Józefa Bilczewskiego i jego poglądom wobec Rosjan i bolszewizmu. Był autorytetem, wzorem duchownego angażującego się w społeczne działania kościoła i wspierającego ubogich. Po śmierci został świętym kościoła katolickiego. Bolszewizm uważał za chorobę, na którą jedynym lekarstwem jest usunięcie jak najszybciej wszystkich rzeczywistych krzywd na świecie. Wspierał potrzebujących duchowo i materialnie. Krzewił religijność i ducha narodowego wśród wiernych archidiecezji lwowskiej, tak podczas pokoju, jak i w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Swoich księży obligował do pozostawania w parafiach i wspierania wiernych, także w czasie bolszewickiego najazdu. Nawoływał duchowieństwo do ofiarnej, pełnej poświęcenia pracy na rzecz parafii oraz wiernych. Potępiał uciekających przed frontem księży, głosił, że siła bojowa żołnierza polskiego zależy także od duchowego wsparcia kościoła. 14 lipca 1920 roku we Lwowie wydał odezwę do diecezjan, wzywając do zaangażowania się w obronę granic Ojczyzny, do wsparcia polskiej armii. Potępiał pieniactwo polityków i samolubstwo klasowe posłów.