Rola formacji wojskowych w ratowaniu polskich dóbr kultury w latach 1914-1920

W artykule przedstawiono ratowanie polskich dóbr kultury po 1914 roku. Zajmowały się tym organizacje cywilne, polskie władze wojskowe różnego szczebla, czy też były to wspólne operacje społeczne, w których współuczestniczyli przedstawiciele wojska. Byli to zdemobilizowani z armii zaborczych Polacy, skupieni w Związku Wojskowych Polaków i działający na terenach rosyjskich i ukraińskich, a także żołnierze Wojska Polskiego, którzy współpracowali z Towarzystwem Straży Kresowej. Uwzględniono także informacje o działaniach wojskowych gubernatorów, m.in. o gen. Hansie Hartwigu von Beselerze i jego głównym doradcą do spraw polskich – Bogdanie Hutten-Czapskim. Opisano postępowanie i stosunek wobec ochrony zabytków każdego z zaborców, wspomniano o staraniach Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości, a także o działaniach Józefa Serugi, jednego z dwóch konserwatorów do ochrony zabytków. Przedstawiono próbę rejestracji strat wojennych w zakresie dóbr kultury, która została podjęta przez Sztab Generalny Armii Polskiej w 1919 roku.

Bibliografia na stronach 65-66.