Feeding difficulties in patients with advanced dementia – an analysis of convictions of Norwegian and Polish care staff

Background. Feeding difficulties in severely demented patients present a significant challenge for all involved in care. ecent studies have found that there are differences between nurse’s attitudes toward artificial nutrition and hydration in different countries. Objectives.the aim of the study was to offer an analysis of convictions of norwegian and Polish caring staff toward feeding problems in patients with advanced dementia and explore the w ay they cope with such situations. Material and methods.the data was collected in the “engensenteret” nursing home in Bergen (Norway) and in Medical centre nursing home in Brzeg (Poland). the study group comprised 52 participants and involved staff taking care of severely demented patients. a self-constructed questionnaire was used. Results.contrary to the norwegians, all Polish respondents favored forced feeding of severely demented patients. almost half of respondents suggested that any decisions about aggressive feeding should be made separately by physician and none would offer decision-making power to the patient’s family. Polish respondents stated significantly more often that artificial nutrition will improve quality of life in demented patients. Conclusions 1. the convictions of norwegian and Polish respondents according introduction of artificial nutrition in end-stage dementia and its efficiency in this population were significantly different. 2. the respondents of both nations would generally delegate the decision-making power separately to the physician. 3. the development of nutritional guidelines for advanced dementia and correction of common misconceptions about the effectiveness of aggressive nutritional intervention in this popu lation is recommended.

Wstęp. Trudności w odżywianiu pacjentów w zaawansowanej demencji stanowią ogromne wyzwanie dla personelu sprawującego nad nimi opiekę. Liczne badania potwierdziły, że postawy pielęgniarek wobec problemu sztucznego odżywienia i nawadniania pacjentów są różne w poszczególnych państwach. Cel pracy. Analiza przekonań norweskiego i polskiego personelu opiekuńczego, dotyczących problemów w odżywianiu występujących u pacjentów z zaawansowaną demencją i wyjaśnienie, jak respondenci sobie z nimi radzili. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono w domu opieki “Engensenteret” w Bergen (Norwegia) oraz w Zakładzie Opiekuńczo- Leczniczym Brzeskiego Centrum Medycznego w Brzegu (Polska). Grupa badana składała się z 52 członków personelu opiekuńczego. Jako narzędzia badawczego użyto kwestionariusza własnej konstrukcji. Wyniki. Wszyscy polscy respondenci, w przeciwieństwie do grupy norweskiej, opowiadali się za przymusowym karmieniem pacjentów z zaawansowaną demencją. Prawie połowa respondentów twierdziła, iż każdą decyzję dotyczącą sztucznego odżywiania i nawadniania powinien podjąć lekarz, nikt z badanych nie oddałby prawa decyzji w tej sprawie rodzinie chorego. Polscy respondenci twierdzili istotnie częściej, że sztuczne odżywianie poprawia ogólną jakość życia chorego na demencję. Wnioski. 1. Przekonania norweskich i polskich respondentów dotyczące podejmowania sztucznego odżywiania w zaawansowanej demencji oraz jego efektywności dla tej populacji chorych były znacząco różne. 2. Według większości respondentów prawo do podejmowania każdej decyzji dotyczącej rozpoczęcia sztucznego odżywiania ma jedynie lekarz. 3. Należy opracować ogólne wytyczne i standardy polityki żywieniowej w stosunku do chorych z zaawansowaną demencją, a także wyjaśnić częste nieporozumienia związane z domniemaną efektywnością sztucznego odżywiania w tej populacji pacjentów.