Violence, suicidal attempts and relationships with parents in a group of adolescent girls. Pilot studies

Aim of the study: An analysis of the correlation between experiencing peer violence and suicidal behaviours with regard to relationships with parents. Material and methods: The study included 43 girls (aged between 12 and 16 years) admitted to the Department of Paediatrics at the Prof. Antoni Gębala Children’s Hospital in Lublin due to suicidal attempts. The study group consisted of 17 girls who experienced peer violence, while the control group included 26 girls who attempted suicide for other reasons than peer violence. A sociodemographic questionnaire and a metric survey of own design, in which the girls specified the intensity of a given feature on a scale of 1–10, were used. Results: There were statistically significant differences between girls experiencing peer violence vs. control group in terms of the feeling of being unloved by parents (p < 0.04), receiving parental attention (p < 0.002), home safety (p < 0.05), the feeling of being abandoned by parents (p < 0.0003), the feeling of loneliness (p < 0.004), being disliked at school (p < 0.003), having friends (p < 0.01), the number of suicide attempts (p < 0.03), and having thoughts about preparing for an effective suicide attempt (p < 0.01). A strong conviction about having “cool” friends was correlated with a decrease in the number of suicidal thoughts (p < 0.02), belief that the suicide will be successful one day (p < 0.04), and the intensity of thinking about preparing for an effective suicide attempt (p < 0.03). Conclusions: Having friends can indirectly eliminate the consequences of parental failure to meet child’s basic needs as well as reduce suicidal thoughts and attempts. The quality of family relationships may affect the relationships with peers, which is associated with becoming potential victims of violence.

Cel badań: Analiza zależności między doświadczaniem przemocy ze strony rówieśniczej a zachowaniami suicydalnymi w odniesieniu do relacji z rodzicami. Materiał i metody: Przebadano 43 dziewczęta (w wieku 12–16 lat), które zostały przyjęte na Oddział Ogólnodziecięcy w Klinice Pediatrii Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego im. prof. Antoniego Gębali w Lublinie z powodu próby samobójczej. Grupę główną stanowiło 17 dziewcząt doświadczających przemocy ze strony rówieśników, natomiast grupę kontrolną – 26 dziewcząt, które targnęły się na swoje życie z innego powodu niż przemoc rówieśnicza. Badanie przeprowadzono przy pomocy przygotowanej ankiety socjodemograficznej oraz ankiety metryczkowej własnej konstrukcji, w której dziewczęta określały natężenie danej cechy w skali od 1 do 10. Wyniki: Wystąpiły istotne statystycznie różnice między dziewczętami doświadczającymi przemocy ze strony grupy rówieśniczej a grupą kontrolną w zakresie: poczucia bycia niekochanym ze strony rodziców (p < 0,04), otrzymywania uwagi ze strony rodziców (p < 0,002), poczucia bezpieczeństwa w domu (p < 0,05), poczucia bycia porzuconym przez rodziców (p < 0,0003), poczucia samotności (p < 0,004), bycia nielubianym w szkole (p < 0,003), posiadania przyjaciół (p < 0,01), liczby prób samobójczych (p < 0,03), myśli o przygotowywaniu się do popełnienia skutecznej próby samobójczej (p < 0,01). Wraz ze wzrostem przekonania o posiadaniu „fajnych” przyjaciół malały: liczba myśli o odebraniu sobie życia (p  <  0,02), przekonanie, że  kiedyś uda  się zabić (p  <  0,04), natężenie myśli o przygotowywaniu się do skutecznej próby samobójczej (p < 0,03). Wnioski: Posiadanie przyjaciół pośrednio niweluje skutki podstawowych potrzeb niezaspokojonych przez rodziców i może wpłynąć na zmniejszenie liczby myśli i prób samobójczych. Natomiast jakość relacji w rodzinie może mieć wpływ na związki z rówieśnikami, co łączy się z faktem bycia ofiarą przemocy.