Nuda Makropulos

Elina Makropulos to bohaterka sztuki Karela Čapka. Ojciec Eliny, nadworny medyk XVI-wiecznego cesarza, wypróbowuje na swej córce siłę działania eliksiru życia. Makropulos umiera w wieku 342 lat, rezygnując z ponownego wypicia eliksiru, ponieważ w swym nad wyraz długim życiu doszła do stanu znudzenia, zobojętnienia i oziębłości. Refleksja nad losem Eliny Makropulos prowadzi brytyjskiego etyka Bernarda Williamsa do wniosku, że zbyt długie życie wcale nie musi być dobrą rzeczą, a w śmierci można znaleźć ukojenie. Wydaje się jednak, że człowiek ma powody, żeby unikać śmierci, ponieważ posiada kategoryczne pragnienia, a sama egzystencja pożądana jest jako coś, co jest dla ich zaspokajania konieczne. Osoba ma powody, by zapobiegać sytuacjom, które są dla niej niekorzystne, ponieważ uniemożliwiają jej zaspokojenie własnych pragnień, ma więc dobry powód, by zapobiegać sytuacji własnej śmierci. Nie wynika stąd jednak w sposób jednoznaczny, że niekończące się życie w skończonej ze swej natury rzeczywistości jest wartością, o którą warto ze wszech miar zabiegać. Pragnienie bardzo długiego czy nawet nieśmiertelnego życia w znanej nam rzeczywistości nie wydaje się nadto bezwarunkowe.