Zmierzch zawodu nauczyciela czy niedookreśloność potrzeb społeczeństwa ponowoczesnego?

The author examines the actions of four Polish language teachers and criticises current claims concerning the need for changes in teachers’ way of working and in teaching itself. On this basis, she argues that the 21st century is not the beginning of the end of school and teaching, despite the existence of other, alternative forms of educating students. In her conclusion, the author claims that teenagers still need a teacher who will be a wise, kind, aware of his/her role and well-educated leader. Post-modernism no longer evokes anxiety, although it continues to surprise with various changes. Thus, the issue of education at schools may be approached in a calmer manner, with the employment of already created Polish didactics; what is more, foreign patterns should be taken into consideration.

Autorka omawia sylwetki czterech polonistek i poddaje krytyce głoszone obecnie twierdzenia o potrzebach zmian w pracy nauczyciela i nauczaniu. Na tej podstawie dowodzi, że wiek XXI nie jest początkiem końca szkoły i zawodu nauczyciela, mimo istnienia alternatywnych form kształcenia. W konkluzji stwierdza, że młodzież nadal potrzebuje mądrego, życzliwego, świadomego swojej roli i dobrze wykształconego przewodnika. Ponowoczesność zaś przestała już niepokoić, choć nadal zaskakuje zmianami. Można więc spokojniej podejść do problemów kształcenia szkolnego, wykorzystać w nim wypracowane osiągnięcia polskiej dydaktyki i bez pośpiechu zastanowić się nad wzorami obcymi.