Początki filozofii Cohena a problem psychologii

Hermann Cohen, Begründer der neukantianischen Marburger Schule, gilt als einer der radikalsten Vertreter des Antipsichologismus. Es stellt sich jedoch heraus, dass die Position ein Ergebnis eines Prozesses ist, in dem sich drei Elemente entüllen, und nämlich der Streit über die Psychologie, der über Plato und der über Kant. Im ersten Fall erscheint Cohen mit den psychologisch orientierten Sprachwissenschaftler, Heymann Steinthal und Moritz Lazarus, in Verbindung zu bleiben. In zweitem Fall ist Cohen ein Interpret von Plato, wobei anfänglich er seine Philosophie im Geiste des Psychologismus erfasst, um sich später von diesem Standpunkt zu distanzieren. Und daraus geht das spätere Bild der Kants Philosophie hervor.

Hermann Cohen, the originator of the Neo-Kantian Marburg School, is considered one of the most radical representatives of anti-psychologism. This stance is the result of the process comprised of three integral elements, i.e., the dispute over psychology, the dispute over Plato and the dispute over Kant. As far as the first of them is concerned, Cohen sides with psychologically-inclined linguists, such as Heymann Steinthal and Moritz Lazarus. With regard to the second dispute, Cohen emerges as the interpreter of Plato that he initially theorises in the vein of psychologism, which he later on distances himself from. Finally, as regards the third dispute, this is what determines the eventual critique of the philosophy of Kant.

Hermann Cohen, twórca neokantowskiej szkoły marburskiej, jest uznawany za jednego z najbardziej radykalnych reprezentantów antypsychologizmu. Okazuje się jednak, że stanowisko to jest rezultatem procesu, w którym ujawniają się trzy ważne elementy, a mianowicie spór o psychologię, spór o Platona i spór o Kanta. W pierwszym wypadku Cohen okazuje się związany z psychologicznie zorientowanymi językoznawcami, a mianowicie Heymannem Steinthalem i Moritzem Lazarusem. W drugim wypadku Cohen okazuje się interpretatorem Platona, przy czym początkowo ujmuje go w duchu psychologizmu, od którego się później dystansuje. I wreszcie, w trzecim wypadku, z tego wynika późniejszy obraz filozofii Kanta