Tytuł pozycji:
Piers Paul Read as a Novelist: Variety in Unity
- Tytuł:
-
Piers Paul Read as a Novelist: Variety in Unity
- Autorzy:
-
Bela, Teresa
- Powiązania:
-
https://bibliotekanauki.pl/articles/638685.pdf
- Data publikacji:
-
2006
- Wydawca:
-
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Źródło:
-
Studia Litteraria Universitatis Iagellonicae Cracoviensis; 2006, 1, 1
2084-3933
- Język:
-
polski
- Prawa:
-
Wszystkie prawa zastrzeżone. Swoboda użytkownika ograniczona do ustawowego zakresu dozwolonego użytku
- Dostawca treści:
-
Biblioteka Nauki
-
Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Piers Paul Read (ur. 1941) jest współczesnym brytyjskim pisarzem, synem znanego i cenionegoniegdyś krytyka artystycznego, eseisty i poety Sir Herberta Reada (1893–1968). Z wykształceniahistoryk i politolog (studiował w St. John’s College, Cambridge), zadebiutowałjako powieściopisarz w 1966 roku. Jest autorem 14 powieści, wielu sztuk telewizyjnychi filmowych, kilku niebeletrystycznych utworów prozatorskich, w tym sławnego dokumentalnegoopisu tragedii grupy osób z Urugwaju, które przeżyły katastrofę lotniczą w Andachw 1972 roku (na podstawie tej książki nakręcono film pt. Dramat w Andach). Jego powieścicechuje duże zróżnicowanie tematyczne (m.in. współczesne powieści obyczajowe, sagi rodzinne,sensacyjne powieści polityczne, romanse historyczne), wartka akcja, realizm obyczajowyi psychologiczny, piękny język, a także problematyka moralna, związana z kondycjąwspółczesnego człowieka, która nadaje wszystkim jego utworom beletrystycznym dodatkowy,poważny wymiar, bez względu na różnice w tematyce powieści, scenerii ich akcji, czyrodzaju postaci.Celem artykułu, oprócz ogólnej charakterystyki twórczości powieściopisarskiej PiersaPaula Reada, jest próba odpowiedzi na pytanie, dlaczego tak dobry i ciekawy pisarz współczesnyjest niedoceniany przez krytykę i szerokie grono czytelników brytyjskich. Autorkawidzi zasadnicze przyczyny tego stanu rzeczy w tradycyjnej formie utworów Reada, małointeresującej dla krytyków, a także w kilku obiegowych etykietkach, które odstręczają współczesnegobrytyjskiego czytelnika, np. „katolicyzm”, „moralizatorstwo”, „melodramatyczność”,„antyfeminizm”. Autorka stara się wykazać nieadekwatność czy wręcz niesprawiedliwośćtakich uproszczonych sformułowań, które w zróżnicowanym etnicznie, liberalnymspołeczeństwie brytyjskim, niezainteresowanym tematyką moralną, szczególnie w kontekściewartości religijnych (niekoniecznie katolickich), działają na niekorzyść poważnych i wartościowychautorów, jakim z pewnością jest Piers Paul Read.