Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

„Poślubię kardynała…” – małżeństwo Armanda księcia Conti i Anny Marii Martinozzi

Tytuł:
„Poślubię kardynała…” – małżeństwo Armanda księcia Conti i Anny Marii Martinozzi
Autorzy:
Skrzypietz, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631095.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Aristocracy
Fronde
House Condé
Mazarin
marriage
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2015, 11; 279-300
2082-5951
Język:
polski
Prawa:
Wszystkie prawa zastrzeżone. Swoboda użytkownika ograniczona do ustawowego zakresu dozwolonego użytku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Armand de Bourbon, Prince of Conti, was a younger brother of the Grand Condé. Destined for a church career, he gave it up and became politically associated with brother and sister – the famed intriguer Anna Genevieve, Duchess of Longue¬ville. Desiring to be regarded as a person unconstrained by moral principles, he led a very indulgent lifestyle. For a period of time, he was also Moliere’s patron. Armand wanted to equal his brother in renown, though he lacked the talent. For some time, he was considered the leader of the Fronde in Paris. He was imprisoned together with his brother and brother-in-law, then sought agreement with the court. His influences were to be boosted by marriage, first with the daughter of duchess de Chevreuse, then with the niece of Cardinal Mazarin – Anna Maria Martinozzi, which indeed took place. The marriage of a relative with a prince of the blood strengthened the position of the cardinal, while prince of Conti gained a way for final conciliation with the court. In the later years, Armand was a commander in Spain and held various court offices; he also changed his lifestyle utterly, having associated himself with the Jansenists. Armand died young, leaving two sons, the younger of which became a candidate for the Polish throne in 1697. His biography, in particular the issues relating to the marriage, are an interesting example of court intrigues and a game whose purpose was to consolidate the position of both Cardinal Mazarin and the royal cousin. The conduct of prince of Conti is also a vivid example of the mores of aristocracy in 17th-century France.  

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies