The art of failure – the victory of the losers

The article describes the phenomenon of the art of failure. Traditional narrative focuses on the experience of winning, while marginalizing everything that is weak, mediocre, lost. The change comes with the end of art understood as a decomposition of the historical structures organizing artistic discourse (cf. Arthur C. Danto, Gianni Vattimo, Jean-Luc Nancy). In the post-historical plurilogue, the art of failure becomes a means of expression of the groups which have been traditionally excluded (Judith Halberstam). This in turn leads to a multi-level game between the participants of cultural life and its institutions. The author goes on to present and analyse specific examples of the art of failure accentuating their subversive-emancipatory potential.

Przedmiotem artykułu jest opis zjawiska sztuki porażki. Tradycyjna narracja stawia w centrum doświadczenie sukcesu, marginalizując jednocześnie to, co słabe, przeciętne, przegrane. Zmiana następuje wraz z końcem sztuki rozumianym jako rozpad historycznych struktur organizujących dyskurs artystyczny (Arthur C. Danto, Gianni Vattimo, Jean-Luc Nancy). W posthistorycznym wielogłosie sztuka porażki staje się środkiem ekspresji grup zwyczajowo wykluczanych (Judith Halberstam), co prowadzi do wielopoziomowej gry między uczestnikami życia kulturalnego, a jego instytucjami. W dalszej części artykułu autor przedstawia i analizuje poszczególne przykłady sztuki porażki, akcentując ich subwersywno-emancypacyjny potencjał.