Polityka życia czy polityka śmierci? Charakterystyka biopolityki w kontekście encykliki "Evangelium vitae" Jana Pawła II

Ludzka cielesność jest zagadnieniem nieustannie poddawanym dyskusji. Różne nurty współczesnego świata chcą ją traktować według własnej wizji. Niejednokrotnie oznacza to zredukowanie człowieka do wymiaru materialnego. Problem ten dotyka nauki i techniki, ale również rzeczywistości politycznej i społecznej, które chcąc zrealizować swoje cele, będą budowały niepełną wizję człowieka. Tworzona w ten sposób, w wymiarze biopolityki, kultura śmierci, jak nazwie ją Jan Paweł II, nie jest jednak – i nie musi być – ostateczną drogą. Dopiero wyjście od pełnej wizji człowieka stwarza możliwość budowania ludzkiej kultury, polityki, życia indywidualnego i społecznego, czyli zbudowania kultury życia.