Socrealizm jako anachronizm. Przypadek Hanny Mortkowicz-Olczakowej

Artykuł jest próbą spojrzenia na powojenną eseistykę Hanny Mortkowicz-Olczakowej w perspektywie socrealistycznej poetyki i jej indywidualnego negocjowania. Głównym przedmiotem analizy jest zbiór eseistycznych reportaży o Nowej Hucie, do których lektury przydatna jest wojenna biografia pisarki, zasymilowanej Żydówki inteligentki, stosującej do opisu socjalistycznej inwestycji anachroniczne literacko stylizacje.

The article is an attempt to look at the post-war essays of Hanna Mortkowicz-Olczakowa from the perspective of socialist realist poetics and its individual negotiation by the writer herself. The main subject of the analysis, a collection of essayistic reports about Nowa Huta, is interpreted in the article with references to the writer’s biography (of an assimilated Jewish woman of intelligentsia), and by close reading of her anachronistic literary stylizations that she employed to describe a new socialist landscape.