The influx of Street Children on the streets of Uganda cities. What the Church can do?

In many African countries there is an alarming influx of minors on the streets, begging, stealing, and robbing. In big cities in Uganda such as Kampala, Mbale, Soroti and others, one cannot comfortably speak on a phone for fear of it being snatched by these young thieves. Some of these kids even open car doors and steal property when a car is trapped in the traffic jam. Years back, a majority of people used to feel pity for these children. However, since these children could receive a fortune from the streets several times more than a minimum day’s wage, some thugs then started using them to make money, and the poor children would only receive a token from their “bosses”, the so-called “owners of the streets”. Is there nothing the Church can do to help clear the cities off these children? What future do these children hold if they continue with this kind of life? This is a case study of Soroti, a fast-growing city in Eastern Uganda.

W wielu krajach afrykańskich obserwuje się niepokojący napływ nieletnich na ulice, żebrzących i kradnących. W dużych miastach Ugandy, takich jak Kampala, Mbale, Soroti i innych, nie można swobodnie rozmawiać przez telefon w obawie, że zostanie on wyrwany przez młodych złodziei. Niektóre z tych dzieci otwierają nawet drzwi samochodów i kradną mienie, gdy samochód stoi w korku. Przed laty większość ludzi współczuła tym dzieciom. Ponieważ jednak mogły one zdobyć na ulicy pieniądze kilkakrotnie przewyższające minimalną dniówkę, niektórzy bandyci zaczęli wykorzystywać je do zarabiania pieniędzy, a dzieci otrzymywały tylko symboliczną część łupu od swoich „szefów”, tzw. właścicieli ulic. Czy Kościół nie może nic zrobić, aby pomóc w oczyszczeniu miast z tych dzieci? Jaką przyszłość mają te dzieci, jeśli nadal będą prowadzić takie życie? To jest studium przypadku Soroti, szybko rozwijającego się miasta we wschodniej Ugandzie.